ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ที่บ้านเลขที่ 202 หมู่ 12 ตำบลคอโค อำเภอเมือง จังหวัดสุรินทร์  ซึ่งเป็นโรงสีชุมชน มีข้าวเก่าเกือบ 5 ปี เก็บเอาไว้ซีนสูญญากาศใส่ถุงอย่างดี สติ๊กเกอร์ด้านหน้าระบุวันที่12-14 พฤศจิกายน 2563 เป็นของนายวิโรจน์ พวงประโคน อายุ 63 ปี  ปราชญ์ชาวบ้านเกี่ยวกับเรื่องข้าว สื่อมวลชนจึงได้แกะข้าวดังกล่าวออกมาแล้วดมดู ปรากฏว่ามีกลิ่นสาบเหมือนมีแมลงอะไรตายอยู่ข้างในข้าวและตัวข้าวก็จะจับเป็นก้อน พร้อมกับเอาไปทดลองหุงแล้วลองกินดูปรากฏว่า อ้วกแทบพุ่งใครออกแทบไม่ทัน จึงเอาไปให้หมากินดูปรากฏว่าหมาไม่กิน หมาเมินเดินหนี 

นายวิโรจน์ พวงประโคน อายุ 63 ปี  ปราชญ์ชาวบ้านเกี่ยวกับเรื่องข้าว ได้เปิดเผยต่อสื่อมวลชนว่า ตนได้เปิดออกมาดมดู คือมันจะเหม็นหาคำบรรยายไม่ถูกว่ากลิ่นจะแบบไหน อย่าว่าแต่คนกินเลยครับ สุนัขบ้านตนก็ไม่กินอันนี้คือเรื่องจริง หลังจากนั้นก็ดมดูอีกทีนึง กลิ่นมันจะสาป มันจะหื่น ไม่รู้จะบรรยายแบบไหนนี่ขนาดข้าวแค่ 5 ปีกว่าๆ ถ้า 10 ปีจะขนาดไหน ต้นไม่อยากให้มโนว่าทุกคนจะต้องกินได้ แล้วมากินให้เป็นตัวอย่าง เพราะว่าข้าวอายุข้าวไม่เกิน 2 ปี แต่ถ้าจะให้มีสรรพคุณทางยาคือปีต่อปี ก็คือที่ไม่เกิน 2 ปีส่วนมากก็จะเป็นคนที่ไม่มีอันจะกินนั่นแหละเอามากิน ถ้าเราจะกินก็ปีต่อปีอยากให้ทุกคนตระหนักว่าข้าวเป็นยาอีกทางหนึ่ง ถ้าเก็บไว้นานสรรพคุณทางยาก็จะหายไป ซึ่งข้าวก็จะไม่มีประโยชน์อะไรเลย มีแต่ผลเสียกับร่างกาย นอกจากเอาไปทำปุ๋ย แล้วเอามาแจกจ่ายชาวบ้าน ให้หว่านทั่วแปลงทั่วนา ยังจะได้ประโยชน์ ไม่แนะนำให้เอาไปทำเป็นอาหารสัตว์ ค่าโปรตีน ค่าคาร์โบไฮเดรตมันหมดแล้วถ้าเอาไปให้สัตว์กินยิ่งจะไปเพิ่มโรคไข้อีก ฉะนั้นก็ทำเป็นสารปรับปรุงดินยังจะง่ายกว่า และได้ประโยชน์